دحوالارض
دحوالارض
شب و روز بیست و پنجم ماه ذیقعده «دحوالارض» نامیده شده است.
دحو از نظر لغت به معنى انداختن و كندن و رها كردن و به گردش آوردن و راندن است.
امير المؤمنين عليه السّلام در این مورد میفرماید: فلمّا خلق اللّه الأرض دحاها من تحت الكعبة ثمّ بسطها على الماء.
چون پروردگار زمين را آفريد آن را از زير كعبه به چرخش آورد، و سپس آن را بر روى آب پهن نمود.
منظور از دحوالارض (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود. این آب ها، به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند.
از سوی دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی ها و بلندی ها یا شیب های تند و غیرقابل سکونت بود. بعدها باران های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره ها گستردند. اندک اندک زمین هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع پدید آمد. مجموع این گسترده شدن، «دَحو الارض» نام گذاری می شود.
دحوالارض در قرآن
در قرآن کریم به دحوالارض اشاره شده است. خداوند در آیه وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها (نازعات:۳۰) می فرماید: «و زمین را پس از آن (آفرینش آسمان و زمین) گسترش داد». بر پایه نظر بیشتر مفسران، منظور از «دَحیها» در این آیه، همان دحوالارض است.
