وَ قَالَ علی(علیه السلام): اِعْجَبُوا لِهَذَا اَلْإِنْسَانِ یَنْظُرُ بِشَحْمٍ وَ یَتَکَلَّمُ بِلَحْمٍ وَ یَسْمَعُ بِعَظْمٍ وَ یَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْمٍ.

و علی (ع) فرمود: از ويژگى هاى انسان در شگفتى مانيد، كه: با پاره اى «پى» مى نگرد، و با «گوشت» سخن مى گويد، و با «استخوان» مى شنود، و از «شكافى» نفس مى كشد.

حضرت علی(ع) در این حکمت از چهار عضو بدن سخن به‌میان آورده است و این چهار عضو برای همگان قابل شناخت و دسترسی هستند. ازاین‌جهت می‌توان گفت که مخاطب امام علی(ع) در این حکمت عموم مردم هستند. لذا این حکمت نسبت به سایر حکمت‌ها هم آسان‌یاب و هم جنبه عمومیت آن بیش‌تر است.

این چهار عضوی که در اینجا آمده عبارت است از: 1) بینایی 2) بویایی 3)شنوایی 4)تنفس

طبیعتاً به جای این چهار عضو شاید اعضای دیگر را بیان می‌کرد ولی برای مردم آن زمان اینها شناخته شده و شگفت‌انگیز بودند.