همه افراد میتوانند در دوره ی آزمایشی حفظ قرآن شرکت کنند تا توانایی خود را برای حفظ در این دوره محک بزنند ولی گروه سنی ۱۴ تا ۳۵ سال بهترین سن برای حضور در دوره می باشد.

این دوره که پیش از شروع دوره تخصصی تشکیل می شود با این رویکرد فعالیت خود را شروع می‌کند که افراد متفاوت با آمادگی‌های متفاوت در کلاس حفظ قرآن شرکت کنند پایان کلاس افراد برگزیده برای طرح تخصصی گزینش می شوند شایان ذکر است ثبت نام قرآن آموزان از ابتدای اردیبهشت ماه شروع می شود و شروع دوره آزمایشی حفظ قرآن در تابستان به مدت دو ماه می باشد که در این مدت قرآن آموزان دو الی سه جز بنا به تشخیص استاد محترم حفظ می‌کنند و پس از پایان دوره با برگزاری آزمون وکسب امتیازقبولی از ابتدای مهر واردکلاسحفظ تخصصی قرآن کریم می‌شوند.

حفظ تخصصی یکساله هر روز از شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۸تا ۱۲ برگزار می شود که برنامه کلاس شامل پرسش حفظ جدید و پرسش از محفوظات دور و نز دیک می باشد و البته در ساعت پایانی کلاس مربی ترجمه و تفسیر آیات جدید را برای قرآن آموزان شرح می دهد تا به این طریق راه را برای حفظ آیات جدید هموار بنماید.

حفظ تخصصی دو ساله ۳روز در هفته از ساعت ۸تا ۱۲برگزار می شود که برنامه ریزی ساعات کلاس مشابه حفظ تخصصی یکساله می باشد.

از جمله امتیازات حفظ تخصصی قرآن بر دیگر دوره های حفظ قرآن کریم این می باشد که قرآن آموز به مدت طولانی به حفظ قرآن نمی پردازد و روند حفظ قرآن برای او کسل کننده و ملالت آور نمی باشد، در دوره تخصصی حفظ قرآن، قرآن آموز به مدت ۲ سال حفظ قرآن کریم را به پایان می رساند. از دیگر مزایای حفظ تخصصی قرآن به تسلط قرآن آموز بر محفوظاتش می توان اشاره کرد چرا که در این دوره فرد، مکلف است ۳ روز در هفته از کلاس استفاده نماید و برنامه روزانه حفظ و دوره را به صورت مستمر پیگیری نماید و همین امر باعث می شود قرآن آموز از تسلط بیشتری بر محفوظات خود برخوردار باشد‌.

برای ثبت نام حفظ تخصصی فرد باید بر روخوانی و روانخوانی قرآن تسلط کافی داشته باشد و در یک دوره ی آزمایشی دوماهه شرکت کند تا مربی با سنجیدن توانایی قرآن آموز این اطمینان را حاصل نماید که قرآن آموز توان شرکت و به پایان رسانیدن دوره ی حفظ تخصصی قرآن کریم را داراست . شرایط سنی برای شرکت در این دوره از ۱۲ سال به بالا می‌باشد که مناسب ترین سن ۱۴ الی ۳۵ سال است.

برای ثبت نام در دوره ی حفظ تخصصی قرآن کریم با بنیاد قرآنی حضرت ولی عصر(عج)تماس بگیرید و یا درصفحه ثبت نام ما پیش ثبت نام بفرمایید.

حفظ قرآن کریم در هر سنی امکان پذیر است و نمی توان هیچ سنی را یافت که حفظ قرآن در آن مقدور نباشد.

حفظ کل قرآن به صورت رسمی و الزام آور در مورد خردسالان و کودکان مناسب نبوده اما ممکن است کسانی پیدا شوند که در سنین کودکی بتوانند حافظ کل قرآن کریم بشوند ولی در تعالیم اهل بیت علیهم السلام تاکید شده که آموزش رسمی نباید پیش از ۷ سال باشد،اگر چه بسترسازی مناسب برای حفظ در سنین بالاتر بهتر است از سنین طفولیت انجام بگیرد.

کودکان بهتر است پس از ورود به مدرسه و قدرت بر خواندن و نوشتن با روخوانی و روانخوانی قرآن و تجوید آشنا شوند و به مرور به حفظ سوره های کوچک بپردازند تا آمادگی برای حفظ تخصصی را پیدا بکنند. مناسب ترین سن برای حفظ تخصصی از سن ۱۴تا ۳۵ سال می باشد و هر چه فرد به این سنین نزدیک تر باشد شادابی و طراوت ذهنی،قدرت حافظه و میل به یادگیری در او افزون تر است البته هر فردی با تلاش و تمرین و پشتکار می تواند به موفقیت دست یابد و نیل به این هدف، غیرممکن نخواهدبود.

در ابتدای دوره آزمایشی فرد مکلف است هر روز نیم صفحه از قرآن کریم را حفظ کند و پس از گذشت ۲هفته و آشنایی قرآن آموزان با شیوه‌های حفظ قرآن ،برنامه با حفظ یک صفحه در روز به مدت ۲هفته دیگر ادامه پیدا می کند،بدین ترتیب در پایان ماه اول فرد، حافظ یک جز از قرآن کریم می شود و برای ماه دوم قرآن آموزان در هر روز یک و نیم صفحه از قرآن را به همراه ترجمه و تفسیر حفظ می کنند و در پایان دوره افرادی که با موفقیت آزمون را سپری کنند برای حفظ تخصصی دو ساله پذیرش می شوند، البته اگر قرآن آموزی در حین اجرای طرح قادر به حفظ ۲صفحه در روز باشد و همچنین برنامه مرور محفوظات را بتوانند در سطح عالی تثبیت نماید می تواند در حفظ تخصصی یکساله نیز شرکت کند و با سرعت بالاتری حافظ کل قرآن کریم بشود.

پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام همواره تلاش می کردند که اصحاب و امت مسلمان در کنار فراگیری الفاظ قرآن کریم،از همان سرچشمه حکمت و مأدبه الهی بهره ببرند، در قرآن کریم تدبر کنند و قرآن را با قرآن بفهمند.انان هنگام پاسخگویی به پرسش های قرآنی امت،به جای گستردن انواع بحث هایی که مشکل پرسش گر را دو چندان می سازد،به تبیین روابط آیه ها و تفهیم مفاد آنها به کمک یکدیگر می پرداختند.

در ذیل به چند نمونه از این آموزه‌ها اشاره می کنیم:

۱-ابن مسعود می گوید هنگامی که ایه «الذین آمنوا و لم یلبسوا ایمانهم بظلم اولئک لهم الامن و هم مهتدون،۸۲انعام» نازل شد این مطلب بر همه سخت آمد و پرسیدند :ای رسول خدا چه کسی است از ما که به خود ستم نکرده باشد.پیامبر فرمودند:« ان الشرک لظلم عظیم، لقمان ۱۳»فرمودند که مقصود از ظلم در اینجا شرک است.

۲- مردی به امام صادق (ع)عرض کرد:خداوند می فرماید «ادعونی استجب لکم,غافر۶۰»من خدا را می خوانم ولی دعایم اجابت نمی شود امام فرمودند: چون شما به پیمان خدا وفا نمی کنید،خدا فرموده است«اوفوا بعهدی اوف بعهدکم,بقره ۴۰»به خدا سوگند اگر شما به پیمان خدا پایبند باشید خدا به پیمان خود با شما وفا می کند.

۳- در زمان امام صادق (ع)مردی که چند قرص نان و انار سرقت کرد و سپس آنها را انفاق کرد، حضرت از عمل وی آگاه گردید و او را مواخذه کرد. مرد گفت من با سرقت سه قرص نان و یک انار چهار سیئه مرتکب شدم لیکن با انفاق آنها چهل عمل حسنه انجام دادم زیرا«من جاء بالحسنة فله عشر امثالها و من جاء بالسیئة فلا یجزی الا مثلها،انعام ۱۶۰»حضرت ناراحت شدند و فرمودند آیا نشنیده ای که خداوند می فرماید:«انما یتقبل الله من المتقین،مائده ۲۷»

«وننزل من القران ما هو شفاء و رحمة للمومنین»اسراء۸۲

هرکه قلبش جایگاه قرآن کریم باشد،در همین دنیا بی نیازترین انسان ها خواهد بود.

چنین انسانی هر لحظه در خواب و بیداری شاهد تنزیلات قرآنی خواهد بود .شاید نزول قرآن «من عندالله»به ظاهر خاتمه یافته باشد اما نزول «من القران»تا قیام قیامت ادامه خواهد یافت و تنها کسانی شاهد آن خواهند بود که دل هایشان جایگاه قرآن کریم باشد.اما کسی که قرآن را با روش های ناصحیح آموزش ،با فشار و تکلف در ذهن و مغز خود جای داده باشد همواره دغدغه فراموشی آن را خواهد داشت،در چنین حالتی قرآنی که رسالتش از بین بردن همه دغدغه هاست خود یک دغدغه بزرگ خواهد شد و این قرآن تنها به عنوان علمی در کنار سایر علوم قرار خواهد گرفت.پس اگر قرآن کریم به جای قلب در جای دیگری همچون مغز قرار گیرد ،در آن صورت دیگر «حمل قران» به معنای حقیقی حاصل نخواهد شد.ارتباط قلبی و ورود آیات الهی در قلب رمز ماندگاری آیات می باشد و برکت حقیقی را به دنبال خواهد داشت.

«افلا یتدبرون القران ام علی قلوب اقفالها»محمد،ایه ۲۴

آنچه از آیات قرآن کریم و سیره وسنت بر می آید،این است که جایگاه شایسته کلام خدا ،سینه های انسانهاست.قرآن کریم،همچنین تدبر را عمل قلب ،ان هم قلب وارسته از قفل ها و قید و بندها دانسته است.

آنچه انسان می اموزد،ابتدا از راه حواس چندگانه او به مغز منتقل می گردد،و هرگاه پس از آن راهی به سوی قلب بیابد ،علم به معنی حقیقی اش خواهد بود و با توجه به نقش اساسی قلب در شاکله ی انسانی زمینه عمل را فراهم خواهد ساخت.

«اغنی الناس حملة القران من جعله الله فی جوفه»

غنی ترین مردم حاملان قرآن کریم هستند آنها که خداوند قرآن را درون شان قرار داده است،کنزل العمال.

البته هر قرآن آموزی مصداق اغنی الناس نیست چرا که حمل تنها در صورتی تحقق می یابد که قرآن کریم وارد قلب انسان شود.بسیارند کسانی که قرآن کریم را آموخته اند و حتی حافظ آن نیز هستند اما هیچ غنایی در خود احساس نمی کنند زیرا قرآنی که آنها آموخته اند قرآن مبارک نیست ،قران کریم زمانی برای انسان پربرکت می شود که چشمه های پربرکت تدبر از آن بجوشد و این نیز میسر نمی شود مگر این که قرآن کریم در قلب انسان جای گیرد.

در ادعیه ماثور ،قران کریم به عنوان یک «زبان گشا »مطرح است و «اطلاق لسان»به وسیله قرآن کریم در برخی ادعیه ،مورد درخواست امامان معصوم علیهم السلام قرار گرفته است:«و نور بالقرآن بصری و أطلق بالقرآن لسانی» گویا ،زبانی که با قرآن کریم مأنوس نیست،گشایشی ندارد و تنها هر که با قرآن مبین،مأنوس شود و زبان آن را به دست آورده،از افتتاح و انطباق قرآنی بهره‌مند می شود و بیان قرآن کریم بر زبان او حاکم می گردد.حضرت امیرالمومنین علیه السلام فقط قران کریم را موجب «انطلاق لسان»معرفی می کند:«و اطلق بالقرآن لسانی»

تدبر واقعی در قرآن کریم اختلاف و تناقص را, از کارهای عبد متدبر ,خواهد زدود که البته این مطلب در سخنان امیرالمومنین علیه السلام نیز وجود دارد.

نمونه عملی در زندگی امام راحل ،همو که انس مستمرش با قرآن کریم و نوبت های متعدد و متوالی قرائت قرآن کریم او در طول شبانه روز ،زبانزد نزدیکان بود قابل مشاهده است.

۱_صبح گاهی که در آغاز نهضت،دشمن بی دین ،او را با یک دنیا شتاب و وحشت با ماشین به تهران و زندان می برد،تا ساعتی که پس از پانزده سال با هواپیما از پاریس به ایران یکپارچه در اختیار او باز می گشت ،در حالش تفاوتی نداشت.ان جا هم مانند هر شب نماز نافله خود را خواند و قدری استراحت کرد.

۲_وضویی که در بیابان های بین کویت و عراق گرفت و تصویرش موجود است و سپس با چند نفر از شیفتگانش نماز خواند ،با نمازی که در جماران خواند و چند نفر از روسای جمهور و سران ممالک ،ماموم او بودند،هر دو مانند نمازهای دیگرش بود و نیز با نماز آخرش در بیمارستان یکسان بود.

روزی ابوذر نزد پیامبر آمد و عرض کرد :«ای پیامبر خدا، من می ترسم که قرآن کریم را فرا گیرم و به آن عمل نکنم .»حضرت فرمودند:«لا یعذب الله قلبا اسکنه القران»

پاسخ پیامبر به سخن ابوذر بسیار دقیق و حکیمانه است .روشن است که در اسلام ایمان و عمل صالح در کنار هم و با هم دارای ارزش اند و چنین نیست که فراگیری و حفظ قرآن کریم بدون عمل ،مطلوب باشد،لیکن پاسخ حضرت به صورتی است که نه بهانه ای برای غفلت و اهمال موضوع حفظ قران کریم به دست می دهد و نه حفظ قران کریم را به صورت مجرد و بریده از لوازم آن ترویج و توصیه می کند،بلکه موضوع فراگیری قرآن کریم به طور مستقیم به قلب انسانی پیوند می دهد و از آن به «اسکان در قلب»تعبیرمی فرماید و این امید را ترسیم می کند که در این صورت ،قلبی که مسکن قرآن گردیده باشد،از عذاب الهی مصون و ایمن خواهد ماند.«اسکان قرآن در قلب»بالاترین مرحله فراگیری قرآن کریم و توفیق و برکتی بزرگ است و بسیار برتر از حفظ آیات در مغز می باشد.

تامل در حدیث ذیل چاره رهایی از ان عذاب و حسرت را, استمرار تلاوت قرآن کریم می داند:

پیامبر اکرم فرمودند:«همواره با این قرآن سر وکار داشته باشید ،زیرا که گریزپای است و گریز آن از سینه مردان, سریع تر از فرار شتر از پابند خود می باشد.

۱) مرحوم آیت الله حاج میرزا عبدالعلی تهرانی که خود از بزرگان علم و اخلاق بود نقل می کند که مرحوم حاج شیخ عبدالنقی نوری که از بزرگان و شاگردان میرزای شیرازی بزرگ بود، بسیاری از اوقات در خواب شروع به خواندن قرآن کریم می کرد و اشخاصی که نزدیک ایشان بودند، می دیدند که گاهی در خواندن دچار تردید می شد و نمی‌توانست ادامه دهد؛ او در این هنگام از خواب بیدار میشد، به سراغ قرآن کریم میرفت، آن را می‌گشود و از آنجایی که در آن مونده بود از روی قرآن کریم می خواند .

۲) آیت الله جوادی عاملی _ از شاگردان ممتاز علامه طباطبایی_ درباره ی 《حافظه ی قرآنی 》ایشان چنین می گوید:

《چون این بزرگوار در محضر قرآن کریم بود، ما آن وعده هایی را که ذات اقدس اله درباره ی قرآن کریم داده است، عمل شده یافتیم. خداوند درباره ی قرآن چنین وعده داده است که:《 انا نحن نزلنا الذکر و انا له لحافظون 》(حجر،۹) این آیه پیام های فراوانی دارد. یکی از پیام های روشن آیه این است که اگر خدا حافظ قرآن کریم است که هست، ظرفی هم که قرآن در او است، آن ظرف را نیز حفظ میکند. شخصی در خدمت قرآن کریم است، خدا او را هم حفظ می کند. قرآن در قلب مفسری همچون علامه طباطبایی حضور و ظهور دارد و خدا این دل را حفظ میکند. برای این که آیات را بخواهد حفظ کند، حافظه ی آن شخص را هم تقویت میکند؛ یعنی هر جا آیات ظهور و حضور پیدا کرد، خدا وعده داده که آن را حفظ کند، به شرطی که انسان امین وخی خدا باشد. علامه طباطبایی در بسیاری از امور دنیایی کم حافظه بود. اسم بسیاری از افراد، نشانی ها و شماره تلفن ها از یادشان میرفت، در این امور حافظه ی ضعیفی داشت، اما در معارف قرآنی هرجا سخن از بحث تقسیر میشد، مرتبا آیه میخواند و تفسیرش را بیان می‌داشت، این نشانه ی وعده ی خداست که تحقق یافته است : 《ان الله لا یخلف المیعاد 》(آل عمران،۹)