قسمتی از مقدمه کتاب درمان اختلالات دیکته نویسی

نوشته دکترمصطفی تبریزی

«یکی از آرزوهایم این بود که در بسیاری از زمینه های آموزشی،یافته های جدید و خلاقیت ها،جایگزین روش سنتی و کهنه شود. در سال ۱۳۶۹،این امکان توسط مدیریت انجمن اولیا و مربیان یکی از مدارس منطقه ۴ تهران به وجود آمد و یک اتاق مناسب با وسایل لازم در دبستان،برای درمان مشکلات یادگیری اختصاص یافت. با توجه به این که چنین اقدامی در مدارس کشور بی سابقه بود،از مدارس دیگر نیز دانش آموزانی برای درمان به آنجا معرفی می شدند. تجارب بدست آمده در آن مدرسه بسیار راضی کننده بود و منجر به ارائه این پیشنهاد شد تا کودکانی که قرار بود در مهرماه به مدرسه بروند در خرداد ماه همان سال مورد ارزیابی قرار گیرند تا در صورت مشاهده هرگونه مشکلی که منجر به کاهش توانایی آنان در پیشرفت تحصیلی می شود، به اتاق کار دعوت شده،تحت درمان قرار گیرند. این درمان ها به وسیله بازی و با صرف وقت بسیار اندکی مقدور است. این شیوه اکنون در تعدادی از مدارس معمولی شده است. طی سالها تدریس درس اختلالات یادگیری دررده های کارشناسی روانشناسی،علوم تربیتی و مشاوره و اشتغال عملی به کار درمان،به شور و شوق دانشجویان برای کسب مهارت در؛انجام کارهای عملی برای درمان به خوبی وقوف یافته ام. به علاوه از آنجا که اعتقاد دارم آموخته های دانشگاهی زمانی برای جامعه سودمند ترند که به خانواده ها و مدرسه ها انتقال یابند ،انگیزه ای قوی یافتم تا برای درمان هر کدام از اختلالات یادگیری،تالیفی ارائه دهم که ضمن برخورداری از پشتوانه های نظری و کارایی برای تدریس دردانشگاه،ساده،روان،کم حجم و قابل فهم و عمل برای دست اندرکاران آموزشی و حتی والدین با سواد دانش آموزان باشد.»